Afgepeigerd,gesloopt,kapot, alles!
Door: Susan
Blijf op de hoogte en volg susan
05 Mei 2012 | Chili, Pucón
Hoiiii,
de titel klinkt misschien erger dan t is hoor haha.
Vandaag ben ik half 7 's ochtends op excursie gegaan naar de bekende volkaan in Pucon. Deze kan je namelijk beklimmen.en dat is wat ik heb gedaan maar makkelijk was t niet.
Deze vulkaan genaamd Villarica is een van chili's meest actieve vulkaan. Deze steekt hoog boven het dorp uit en is een van de weinige ter wereld met een lava meer in de krater.Verder heeft deze vulkaan grotten en kan je helikopter vluchten maken. Nu in bepaade periodes is deze dus ook te beklimmen, behalve in periodes met seismische activiteit.´Dus wanneer er veel kans is op een aardbeving. leerzaam he haha..
anyway ik heb deze berg dus beklommen en ik doe t nooit meer!
Ik dacht dat het een wandeling was van 2 a 3 uurtjes. Totaal was het 6 uur, ik ben gesloopt. Ook ben ik denk ik nog nooit zo bang geweest, naja op de momenten na als ik een spin zie haha.
We begonnen om 8 uur met wandelen met onze bergschoenen aan, bergkleding, alles wat we zelf hebben mee genomen want dit is erg handig in zuid amerika.Ook moesten we een formulier invullen over je gezondheid etc, erg formeel. We begonnen dus aan de klim wat in het begin heel makkelijk moest zijn, ik was gelijk al kapot. Er stond zoveel wind beneden, en dan heb ik het nog niet over op de top. We hebben ongeveer 2 uur lang op een gravel ondergrond gelopen en alleen maar omhoog. Ik had niet heel veel eten mee dus ik was al goed van huis gegaan,maar niet heus. Gelukkig had ik wel me 2 liter water fles,wat erg fijn is om mee te tillen omhoog.
Afijn na 45 minuten deden we een korte,korte break van 5 minuten. Er waren 2 gidsen, 1 er van ging erg snel en doordat ik het niet kon bijhouden kwa de andere gids voor ons lopen.Samen met nog een meisje waren we niet zo snel en ik was de hele tijd al gesloopd. Wanneer de andere groep voor ons al pauze hield,moesten wij 3-en nog 10 minuten lopen en eenmaal als we daar ook waren kregen wij maar 5 minuutjes pauze. en de andere zaten er al 10 minuten,omdat ze zoo snel waren:P
Nou wat kan je dan genieten van 5 minuten uitrusten echt!
Ondertussen stopte ik al vaak om even op adem te komen.Ook omdat je zo veel omhoog klom waardoor de lucht ijler wordt. Ik was helaas me pillen vergeten tegen duizeligheid en erge hoogte maar ik heb er niet echt last van gehad.
Wat ik er nog even bij moet zeggen is dat we een rugtas kregen in het begin. Hier zaten spullen in die we later nodig hadden.
En dat later kwam ineens heel duidelijk over, we gingen verder op ijs en sneeuw wandelen. Met gleuven tussen d berg waar je soms over heen moest stappen. Voordat we gingen wandelen moesten we een extra broek aan,jas,helm, 2 paar handschoenen en ijsschoenen. Dat zijn van die schoenen met prikkers eronder,weet de naam er niet van.Nou daar ga je dan, je rugzak 3 kilo lichter,zelf draag je 3 kilo meer.
Dan begint je wandeling van nog eens 2 1/2 uur naar d top. In het begin zei ik nog, ooo dit kan ik wel ff, t gaat niet zo stijl omhoog.
Oja in je ene hand had je een soort stok vast om in het ijs te prikken en jezelf in balans te houden. Ik had in me andere hand nog een wandelstok want er stond zoveel wind dat ik in beide handen iets moest hebben.
je loopt als ware continu zigzag over het ijs zodat je niet uitglijdt,en als je je voeten verkeer neerzet dan glij je vrij snel naar beneden. Wel makkelijk maar of je het overleeft...
Daar loop je dan, met angst van top tot teen. De andere trouwens hebben het echt top gedaan, ze deden het ff zonder bang te worden,zonder hulp. Ik ben dan waarschijnlijk een mietje maar wat ben ik blij dat ik nu achter me pc zit.
We gingen dus al hoger en hoger. De snellere gingen achter de ene gids, en wij 2 achter de andere gids omdat we niet zo snel waren. Op een gegeven moment zei de gids tegen ons dat ze naar beneden terug moest,waarom weet ik niet. Ze vertelde ons dat we gewoon het pad moesten volgen en de andere zouden dan wachten. Zouden ja, want dat deden ze niet. Je kon ze wel continu zien maar we liepen ver achter hun.Ik dacht echt, dit is me laatste dag.Terwijl zoveel mensen deze berg beklimmen.
Op een gegeven moment barste in in tranen uit omdat ik het niet meer trok. Ik gleedt continu uit en omdat de gids verder dan ons was kon ik er even niet meer tegen. Hij is naar beneden gekomen en heeft me aan de hand mee genomen. Alle stijle gedeeltes heb ik aan ze hand gelopen.
En eenmaal, eenmaal boven aangekomen, zag je die krater! waar ik het allemaal voor heb gedaan. En wat een wind! normaal als er te veel wind staat gedurende de trip gaan ze terug, nou dan weet ik niet wat hun veel wind vinden maar dit was windkracht 20 ofzo :P
Boven op de top gingen mensen foto's maken en ik bleef echt staan met me prikkers in de grond zodat ik niet zou wegwaaien. De gids pakte me weer bij de hand en trok me 3 meter naar voren richting de krater waar de wind echt veel minder sterk was. Heel apart om te voelen, 3 meter naar achter en je wordt weggeblazen en 3 meter verder en je kan ' rustig' blijven staan.
Je rook het lava ook, echt niet normaal wat een geur.bleeehhh!!
We konden er ook niet langer als 5 minuten staan want dat mag niet vanwege de wind en de lucht.
Dus we zijn gelijk weer naar beneden gegaan en ik weer aan de hand van de gids. 1 keer hard tegen een ijsblok gevallen met me knie, maar je kon niet anders als doorlopen naar beneden. Al die stijle gedeeltes weer en super glad natuurlijk. Eenmaal weer op de gravel ondergrond heb ik al die extra kleren uitgetrokken en even gejuigd van blijdschap dat ik dat heb overleeft en ff heb gedaan haha.
Daarna waren we binnen een uur beneden,half springend en glijend vanwege de steentjes en zand. Wel aparte manier van lopen en je verknald er je knieen mee maarja..
Je moet er wat voor over hebben om op deze gevaarlijke maar ook super gave vulkaan te mogen lopen.
Alleen ik doe het nooit meer!!
´
Nu even gedouched, althans de douche stopte er mee en ik moest met een handdoek geheel ingezeepd naar een andere douche lopen,via buiten.
Tja dat doe je ook niet vaker, alleen met handdoekje door alle andere reizigers te lopen omnaar je andere badkamer te kunnen waar wel water uitkomt haha.
Anyway ik ga nu heerlijk niks doen en voor morgen weet ik me plannen nog niet. Misschien naar de thermaal baden, ontspannen,ontspannen en ontspannen.
Tot morgen, byebye
Suus
de titel klinkt misschien erger dan t is hoor haha.
Vandaag ben ik half 7 's ochtends op excursie gegaan naar de bekende volkaan in Pucon. Deze kan je namelijk beklimmen.en dat is wat ik heb gedaan maar makkelijk was t niet.
Deze vulkaan genaamd Villarica is een van chili's meest actieve vulkaan. Deze steekt hoog boven het dorp uit en is een van de weinige ter wereld met een lava meer in de krater.Verder heeft deze vulkaan grotten en kan je helikopter vluchten maken. Nu in bepaade periodes is deze dus ook te beklimmen, behalve in periodes met seismische activiteit.´Dus wanneer er veel kans is op een aardbeving. leerzaam he haha..
anyway ik heb deze berg dus beklommen en ik doe t nooit meer!
Ik dacht dat het een wandeling was van 2 a 3 uurtjes. Totaal was het 6 uur, ik ben gesloopt. Ook ben ik denk ik nog nooit zo bang geweest, naja op de momenten na als ik een spin zie haha.
We begonnen om 8 uur met wandelen met onze bergschoenen aan, bergkleding, alles wat we zelf hebben mee genomen want dit is erg handig in zuid amerika.Ook moesten we een formulier invullen over je gezondheid etc, erg formeel. We begonnen dus aan de klim wat in het begin heel makkelijk moest zijn, ik was gelijk al kapot. Er stond zoveel wind beneden, en dan heb ik het nog niet over op de top. We hebben ongeveer 2 uur lang op een gravel ondergrond gelopen en alleen maar omhoog. Ik had niet heel veel eten mee dus ik was al goed van huis gegaan,maar niet heus. Gelukkig had ik wel me 2 liter water fles,wat erg fijn is om mee te tillen omhoog.
Afijn na 45 minuten deden we een korte,korte break van 5 minuten. Er waren 2 gidsen, 1 er van ging erg snel en doordat ik het niet kon bijhouden kwa de andere gids voor ons lopen.Samen met nog een meisje waren we niet zo snel en ik was de hele tijd al gesloopd. Wanneer de andere groep voor ons al pauze hield,moesten wij 3-en nog 10 minuten lopen en eenmaal als we daar ook waren kregen wij maar 5 minuutjes pauze. en de andere zaten er al 10 minuten,omdat ze zoo snel waren:P
Nou wat kan je dan genieten van 5 minuten uitrusten echt!
Ondertussen stopte ik al vaak om even op adem te komen.Ook omdat je zo veel omhoog klom waardoor de lucht ijler wordt. Ik was helaas me pillen vergeten tegen duizeligheid en erge hoogte maar ik heb er niet echt last van gehad.
Wat ik er nog even bij moet zeggen is dat we een rugtas kregen in het begin. Hier zaten spullen in die we later nodig hadden.
En dat later kwam ineens heel duidelijk over, we gingen verder op ijs en sneeuw wandelen. Met gleuven tussen d berg waar je soms over heen moest stappen. Voordat we gingen wandelen moesten we een extra broek aan,jas,helm, 2 paar handschoenen en ijsschoenen. Dat zijn van die schoenen met prikkers eronder,weet de naam er niet van.Nou daar ga je dan, je rugzak 3 kilo lichter,zelf draag je 3 kilo meer.
Dan begint je wandeling van nog eens 2 1/2 uur naar d top. In het begin zei ik nog, ooo dit kan ik wel ff, t gaat niet zo stijl omhoog.
Oja in je ene hand had je een soort stok vast om in het ijs te prikken en jezelf in balans te houden. Ik had in me andere hand nog een wandelstok want er stond zoveel wind dat ik in beide handen iets moest hebben.
je loopt als ware continu zigzag over het ijs zodat je niet uitglijdt,en als je je voeten verkeer neerzet dan glij je vrij snel naar beneden. Wel makkelijk maar of je het overleeft...
Daar loop je dan, met angst van top tot teen. De andere trouwens hebben het echt top gedaan, ze deden het ff zonder bang te worden,zonder hulp. Ik ben dan waarschijnlijk een mietje maar wat ben ik blij dat ik nu achter me pc zit.
We gingen dus al hoger en hoger. De snellere gingen achter de ene gids, en wij 2 achter de andere gids omdat we niet zo snel waren. Op een gegeven moment zei de gids tegen ons dat ze naar beneden terug moest,waarom weet ik niet. Ze vertelde ons dat we gewoon het pad moesten volgen en de andere zouden dan wachten. Zouden ja, want dat deden ze niet. Je kon ze wel continu zien maar we liepen ver achter hun.Ik dacht echt, dit is me laatste dag.Terwijl zoveel mensen deze berg beklimmen.
Op een gegeven moment barste in in tranen uit omdat ik het niet meer trok. Ik gleedt continu uit en omdat de gids verder dan ons was kon ik er even niet meer tegen. Hij is naar beneden gekomen en heeft me aan de hand mee genomen. Alle stijle gedeeltes heb ik aan ze hand gelopen.
En eenmaal, eenmaal boven aangekomen, zag je die krater! waar ik het allemaal voor heb gedaan. En wat een wind! normaal als er te veel wind staat gedurende de trip gaan ze terug, nou dan weet ik niet wat hun veel wind vinden maar dit was windkracht 20 ofzo :P
Boven op de top gingen mensen foto's maken en ik bleef echt staan met me prikkers in de grond zodat ik niet zou wegwaaien. De gids pakte me weer bij de hand en trok me 3 meter naar voren richting de krater waar de wind echt veel minder sterk was. Heel apart om te voelen, 3 meter naar achter en je wordt weggeblazen en 3 meter verder en je kan ' rustig' blijven staan.
Je rook het lava ook, echt niet normaal wat een geur.bleeehhh!!
We konden er ook niet langer als 5 minuten staan want dat mag niet vanwege de wind en de lucht.
Dus we zijn gelijk weer naar beneden gegaan en ik weer aan de hand van de gids. 1 keer hard tegen een ijsblok gevallen met me knie, maar je kon niet anders als doorlopen naar beneden. Al die stijle gedeeltes weer en super glad natuurlijk. Eenmaal weer op de gravel ondergrond heb ik al die extra kleren uitgetrokken en even gejuigd van blijdschap dat ik dat heb overleeft en ff heb gedaan haha.
Daarna waren we binnen een uur beneden,half springend en glijend vanwege de steentjes en zand. Wel aparte manier van lopen en je verknald er je knieen mee maarja..
Je moet er wat voor over hebben om op deze gevaarlijke maar ook super gave vulkaan te mogen lopen.
Alleen ik doe het nooit meer!!
´
Nu even gedouched, althans de douche stopte er mee en ik moest met een handdoek geheel ingezeepd naar een andere douche lopen,via buiten.
Tja dat doe je ook niet vaker, alleen met handdoekje door alle andere reizigers te lopen omnaar je andere badkamer te kunnen waar wel water uitkomt haha.
Anyway ik ga nu heerlijk niks doen en voor morgen weet ik me plannen nog niet. Misschien naar de thermaal baden, ontspannen,ontspannen en ontspannen.
Tot morgen, byebye
Suus
-
05 Mei 2012 - 21:10
Je Vader:
Soms zit het tegen en soms zit het mee, je hebt behoorlijk afgezien, je laat zien dat je een echte bikkel bent.
Je was wel een met de natuur en soms wil je het hoogtepunt bereiken, dan merk je wel dat niet alles voor de wind gaat, zelf met fikse tegenwind.
Verder zal je pad niet altijd over rozen gaan, maar met jou positive instelling, loop, struikel, vallend en etc, sla jij je er wel doorheen.
Blijf wel goed fruit-groente en water gebruiken. -
06 Mei 2012 - 09:14
Ineke:
hoi. suus , meld even om te zeggen dat ik trots op je ben ,je heb het toch maar gedaan . suuuuuuper .
Gr Ineke -
06 Mei 2012 - 10:16
Elvira:
Zo, wat een verhaal zeg!! Ik weet zeker dat ik ook bang zou zijn geweest. Maar super stoer dat je toch door bent gegaan. En nu heb je een hele gave ervaring erbij. Ontspanze! X -
06 Mei 2012 - 10:56
Ria...:
Hoi Susan,
Nou nou het is me nogal wat, wat je allemaal ervaar op je levenspad.
En wat je mee maakt en beleefd, het is zwaar maar ook dat je het je weer nieuwe energie geeft.
Ik werd er zelf ( bij het lezen van je verslag ) een beetje raar en akelig van, maar het belangrijkste is dat jij het geweldig vind en na vertellen kan.
En zo ook op die boot, bij het zien van dat alles is mijn paniek al groot.
Maar een verschil van mensen en meningen daar over zal er altijd zijn, jij geniet met volle teugen en dat neemt niemand je meer af en dat is fijn.
Je voelt je soms alleen, maar erna heb je weer aardige mensen om je heen.
Dat ook met die gids aan je hand, hij zorgde ervoor dat je daar niet beneden beland.
Gelukkig heb je ook tijd om te ontspannen in je levenslustige werkzaamheden ( Niek zou zeggen "werkkamp ") daarbij doe je weer frisse energie op en kan je de aandacht aan het volgende avontuur besteden.
Er is een weg, een weg naar morgen, met afwachtend wat te tegen komen zal met vreugde en zorgen.
Een weg hier ver vandaan, die zal ook jij op gaan.
Een reis van ondernemen, zien kijken en horen, en met genoeg kleding word je net niet bevroren.( grapje )
Een wereldreis met tranen en een lach, genietend van elke dag.
Lieve meid, je hebt al veel heel veel gezien en ondernomen, en het duurd nog 2 maanden eer je terug zal komen.
Blijf goed op alles letten ( maar zo te lezen doe je dat zeker wel ) je bent stoer en hebt kracht, veel plezier de komende dagen weer en om je ver
slagen te lezen vinden we een pracht.
Heeeeel veeeel groeten en je weet waar we het over hebben gehad, het brengt je ( geluk ) op je levenspad.
-
06 Mei 2012 - 11:27
Judith.:
Hallo................ -
06 Mei 2012 - 11:29
Carla.:
Hoi, topper, kanjer, geweldiger,boffer......... -
06 Mei 2012 - 14:52
Jeltinke:
Dag Suus,
Wat een avontuur... super stoer dat je dit (ondanks bloed, zweet en tranen) gedaan hebt!
Relax-se, want dat heb je wel verdiend! -
07 Mei 2012 - 18:33
Laura Rood :
Hey chick!
Wat een verhaal, man! Tuurlijk heb je er weer een avontuur bij. Maarre....wil je dit ff nooit meer doen? Wat een stelletje daar zeg, dat ze lekker voorop lopen terwijl je het zo zwaar hebt. Vind het echt oprecht sneu voor je dat je er ff doorheenzat en zij maar doorlopen. Gelukkig sleepte die gids je erdoorheen.
Ik ben blij dat je weer achter je pc zit. veilig en wel. avontuur is er toch wel zat. What is the next destination? Nog een anatal weekjes en je gaat naar Peru, he!
x je zus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
